Door andere ogen

Het kind heeft vakantie! Eindelijk na een jaar heel hard werken. Corona lijkt zich voorlopig achter een gordijn te verschuilen, dus alles kan weer. Ik stel het huis graag beschikbaar aan haar en haar vriendinnen. Dus deze week is La Mirabelle vakantiehuis voor 3 mooie jonge creatieve vrouwen. Ze steken met hun wereldse looks kleurig af tegen het slaperige dorp. 

Meestal ben ik de gastvrouw,  deze keer op afstand. Het is best spannend. Is het huis wel leuk, comfortabel en schoon genoeg voor bezoek? Ik heb de bedden gedekt achtergelaten met gastenzeepjes en handdoeken. Er is wijn en water en een goed gevulde voorraadkast vol smaakmakers. 

Het kind is zelfvoorzienend. Eigen baan, eigen auto, eigen leven. Ik mag vanaf de zijlijn meekijken. Net als vroeger tijdens hockeywedstrijden wordt het niet gewaardeerd als ik te luidruchtig ben in mijn aanmoedigingen of adviezen. Niet voor niets was haar eerste zin als peuter: "Zelluf doehoen". En eerlijk is eerlijk, dat lukt ook meestal wel. 

Het huis gedraagt zich als een echt vakantiehuis. Op de Socials trekken er plaatjes voorbij van luieren bij het Piscine-Lac in Contrex, lome zomeravonden met picknicken op uitzichtpunten. Ik zie dat mijn druiven rijp zijn, want die prijken op schaaltjes op tafel. En af en toe is er contact over: waar-ligt-dit en waar-heb-je-dat, waar-koop-ik-zus en waar-doe-ik-zo.

Het kind houdt net als ik van koken en de foto's bewijzen dat ook zij de kneepjes van de Grill-Guru onder de knie heeft. De grote tafel in de tuin wordt gevuld met lekkernijen. 

Het dorp vergaapt zich aan de kleurrijke tijdelijke bewoners van La Mirabelle. Als de dames met hippe muziek door het dorp en de omgeving cruisen trekken ze veel bekijks. De vaste bezoekers wagen zich niet op het erf, maar lopen langs en proberen een glimp op te vangen van de vrolijkheid. 

Ik ga de aansluitende week. Op vrijdag is de wissel, helaas laten onze agenda's het niet toe dat er overlap is, bovendien komt er ook nog bezoek in La Mirabelle overnachten op weg naar het zuiden, daarmee is het huis vrijdagavond alweer gevuld. Ik vertrek om 6 uur 's morgens met mijn gezelschap. De man werkt.  Als wij rond 10 uur al voorbij Luxemburg zijn bellen ze dat ze ook wegrijden. We spotten de rode auto aan de overkant op de snelweg richting Toul! 

De verhalen en foto's sijpelen nog dagen na op Instagram. De warmte en het plezier stralen nog na.  Het is heel leuk om La Mirabelle ook door andere ogen te zien.