Vrouw van de Wereld

Zo loop je op maandagochtend in een slaapjurk op tuinsloffen je Franse “Ancienne Ferme” aan kant te maken en af te sluiten en zo sta je maandagavond midden in bruisend Amsterdam voor een hereniging met je BFF uit de USA.

De visite scharrelt de spullen bij elkaar, de planten die meegebracht waren voor in de tuin, gaan voorlopig nog even mee terug. Als ze zonder, minstens een week, intensieve begeleiding (lees water geven) moeten aarden in Frankrijk gaan ze zeker sneuvelen. Daar houdt de visite niet van; van sneuvelen.

Via een helling die in de Ronde van Vlaanderen niet zou misstaan in het centrum van Luik, laveren we langs files, wegwerkzaamheden en ongelukken naar huis. De temperatuur meter jojoot op het dashboard van gister 39, naar 19 bij vertrek, naar 9 in België naar weer 19 bij Amsterdam.

Ik vermoed dat ik, net als bij sommige Tik-Tok spelletjes, een bordje boven mijn hoofd heb hangen met: Reiseführerin/Travelguide, want voordat ik bij het hotel van de BFF ben aangekomen ben ik al 3x om raad gevraagd. 1 keer over de route,  een keer naar vertrektijden van treinen, en ook naar het gebruik van de OV-kaart. Ook ‘s avonds ben ik voor de BFF en haar collega's reisleider door Amsterdam. We varen met een oude salonboot, inclusief oprecht lekkere kaas en wijn door de grachten en over het IJ. Het weer werkt ongelofelijk mee en ik voel me blij en trots dat Amsterdam zich op haar mooist toont aan groep. Ik beloof de hostesses een royale fooi als ze mij iets nieuws weten te vertellen. Het broodje-aap verhaal over het wapen van Amsterdam mag dan complete onzin zijn, het is wel amusant en wordt voor zoete koek geslikt. Na het uitschepen gaan we met 2 zwaan-kleef-aan luidruchtige Engelsen dwars over de Dam naar de Warmoesstraat. Zij omdat ze “The Redlight District” willen ervaren, ik omdat ik mijn groepje wil meenemen naar 1 van de beste Chinese restaurants (https://sichuan.amsterdam/) . Onderweg worden er verbaasd foto’s gemaakt bij de Condomerie en andere seksshops. De meisjes achter de ramen vermijd ik bewust. Mijn argument: Het is geen dierentuin. Gelukkig vindt de BFF dat een prima argument.

Terug in het hotel wordt de door mij meegebrachte Pinot Noir soldaat gemaakt. Ik zet me over mijn weerstand heen dat dit gedronken wordt uit de koffiebekers en de plastic bekertjes die op de kamer staan. De rondvraag die avond is: Waar ben jij snobistisch over? De BFF neemt haar eigen theezeefje en losse thee overal mee naar toe, de collega drinkt alleen een bepaald soort Bourbon. "Cup-snob" zegt de BFF over mij. Ik wil wijn uit een bijpassend wijnglas, thee en koffie uit passende kopjes. Plastic bekertjes zouden sowieso verboden moeten worden.