Epinal

De zondag-zon doet er nog een schepje bovenop en als de kerk het Reveille slaat om 7 uur zit ik al aan de thee voor het huis. De man houdt de vaart erin zodat we bijna op tijd in de auto zitten naar Epinal voor Brocante en lunch. Het is meer een Vide Grenier dan een Brocante met op het eerste gezicht weer veel rotzooi, maar toch weten we er nog een aantal leuke dingen uit te vissen, zodat De Gaulle voortaan onze wijn kan afsluiten. De rest van de groep vindt het te heet (wat waar is) en komt na een vluchtige blik geworpen te hebben op de rommelmarkt rechtstreeks naar het restaurant.

We zitten idyllisch aan een lange tafel in de schaduw van Bistro Le Gourmand. De menukaart heeft veel geheimen voor de groep, maar met behulp van Google vertaal, onderlinge hulp en keihard ingrijpen van mij bij de verwachting dat Steak Tartaar een lekker gebakken tartaartje is, hebben we uiteindelijk allemaal een keus gemaakt. De man kijkt een beetje teleurgesteld naar zijn Agneau, want ook hij had een stuk vlees verwacht,  maar het blijkt een timbaaltje van lamsragout met aardappelpuree. Zeer smakelijk, maar door de man al snel omgedoopt tot Menu Wiskas.

Op de weg terug naar de auto steken we nog kaarsjes aan in de Kathedraal, het vertalen van het menu van zo-even maakt dat het Franse “Lam Gods dat wegneemt de zonden” zich opdringt in mijn geheugen. Ik zet de hymne zachtjes in bij het aansteken van de kaarsen en ik hoor mijn stem weerkaatsen tegen de gewelven. Ik denk dat God het wel kan waarderen op deze hete zondagmiddag.