Visite!

Vandaag komt dan eindelijk de “Supperclub”. De man appt om 7 uur al dat hij is opgestapt in Metz en de hitte van de stad achter zich laat. Het huis is afgekoeld, ik houd de luiken ’s nachts dicht en de ramen open. Voordat de zon naar binnen kan zet ik ook de luiken open en laat de koele ochtendlucht naar binnen stromen. Op mijn vaste plek voor het huis drink ik koffie met een, guilty pleasure, citroen merengue taartje. Ik doe een ochtend-call met mijn werk en nog wat administratieve klusjes. De bakker komt en hoewel ik geen brood nodig heb loop ik toch even naar de wagen. Veel buren komen naar buiten om brood te kopen en het is dus een mooie gelegenheid om ze te groeten, ook de buren die minder vrij zijn om mijn erf op te lopen om een praatje te maken. Bij toeval tref ik Pascal, de plaatselijke Gemeentewerker Groen. Pascal heeft ons al vaker uit de brand geholpen toen we het huis net hadden, o.a. met het ruimen en afvoeren van de enorme zooi achter de garage. Ik vraag hem of hij me kan helpen met het ondersteboven handvat van de debroussaleuse. "Maar natuurlijk" zegt hij, want hij is altijd blij als hij je kan helpen en haalt gelijk zijn gereedschapskist uit zijn wagen. Hij denkt nog steeds dat ik niet goed Frans spreek en praat daarom een soort rare mengelmoes van Duitse woorden en Franse zinnen zonder vervoegingen tegen mij. Hij klinkt als een Franse Klukkluk. Binnen no-time zit het handvat goed, maar nu blijkt er nog een filter te missen! Dan gaat  "alles kaput" verzekert Pascal mij.  Dus voor ik kan gaan maaien moet ik die eerst nog ergens zien te kopen.

Op naar Jussey, 20 minuten verderop, voor boodschappen bij de Lidl en de filter bij de Agrico winkel. Er zijn bijna nooit vrouwen in die winkel en zeker geen vrouwen groter dan 180 in een linnen jurk, dus ik word een beetje sceptisch bekeken. Maar als ze horen dat ik in begrijpelijk Frans mijn technische vraag kan stellen word ik serieus genomen en met filter en de benodigde boodschappen rij ik weer naar huis.

Daar is de man! Ik maai toch nog de boven tuin met de bosmaaier terwijl hij bijkomt met koud bier. En dan is daar ook de visite. Ze weten de weg want ze waren er al eerder. Met water en nog meer water, kaas en worst komen we allemaal een beetje bij. De man van uiteindelijk 210 km fietsen (toch langs het kanaal),  ik van bosmaaieren bij 34 graden en de visite van de lange reis.

’s Avonds is de troep compleet, ook de anderen die in Chambre d'hôtes L'Espace verderop logeren schuiven aan voor het eten. Het is een avond zoals ik me gedroomd had toen ik dit huis kocht. Een zwoele zomeravond met goede vrienden, wijn, lekker eten en veel gezelligheid in de tuin. In vroeger jaren hadden we dit tot in de kleine uurtjes kunnen voortzetten. Nu begint het knikkebollen rond 10 uur al! Nog een klein rondje door het dorp. De jonge pinken hebben nog energie maar wij houden het voor gezien voor vandaag.