Rentrer chez moi

Na 4 dagen met Amerikaanse vriendin en haar gezin in Duitsland te hebben doorgebracht is het alweer tijd om ‘naar huis’ te gaan of zal ik zeggen ‘rentrer chez moi’ want ik ga naar La Mirabelle. Alles ligt er vertrouwd bij en het onkruid heeft heel hard gewerkt tijdens mijn afwezigheid. De kersenbloesem is vruchtbaar gebleken dit jaar en ook de bijen hebben hard gewerkt want ik heb 2 bomen vol kleine zure kersjes. Dat wordt dus weer taartjes bakken en jam maken. ‘s Middags begint het tweejaarlijkse dorpsfeest dat vanwege Covid al weer 4 jaar geleden voor het laatst was. Voor onze tijd dus. Gelukkig weet ik al een tijdje waar Abraham de mosterd haalt want in heel Frankrijk is dat uitverkocht. Ik kan het feest dus redden met de 18 potten mosterd die ik op verzoek van de organisatie heb meegebracht.  Er zijn worstjes en friet en broodjes en natuurlijk bier, wijn en fris met vooroorlogse prijzen. Bijna heel het dorp is uitgelopen om te luisteren naar Dany Moreaux. Die speelt van 8 uur 's avonds tot 2 uur 's nachts onvermoeibaar het hele Franse meezing repertoire. Ik herken ook een lied en zing uit volle borst “O, was ik maar bij moeder thuis gebleven"  maar dat herkent niemand . Om half 11 wordt in allerijl de vuurwerk show gestart omdat er onweer dreigt. Het is een show op muziek van ongekende grootte voor een dorp met 150 inwoners. Ik hoor dat deze ploeg ook het vuurwerk in Parijs verzorgt.  Haarlem kan jaloers zijn. Alle omringende dorpen zijn ook uitgelopen dus iedereen is er met broers, zussen, ooms, tantes, opa’s en oma’s. Sommige families zijn makkelijk herkenbaar. Het lijkt wel kwartetten maar dan met live gezichten . Nadat ik alle buren en buren van buren gesproken heb ga ik lekker naar huis. De accordeonist is nog volop bezig dus de liedjes drijven zo mijn huis binnen…